Verjaardagen

Vorige week mocht ik mijn 33e verjaardag vieren. Ik weet dat er altijd veel te doen is over verjaardagen en daarom besloot ik er een blog aan te wagen. Ik heb het zelf altijd heel leuk gevonden om mijn verjaardag te vieren. Hoe groter ik het kon vieren, hoe leuker! Het gezellig samenzijn, de opwinding, de cadeautjes, in de keuken het eten voorbereiden en het opeten daarvan. Ik pakte altijd wel graag uit. 

Een verjaardag vierden we met de familie in de Efteling. Mijn stiefvader had zo'n enorme verjaardagsmuts voor mij gehaald. Ik laat me niet gauw kennen, dus die heb ik de hele dag gedragen en het werd een van mijn leukste verjaardagen ooit. Bij elke attractie werd gezongen, ik kreeg gratis wafels die over de top versierd waren en het was erg gezellig. 

Een ander jaar hielden we bij ons thuis, ik woonde toen nog bij mijn moeder, een bbq met de hele familie. Al gauw kwamen de buurtkinderen ook aan. Mijn moeder en ik hebben toen ballonfiguren gemaakt. Of we gingen met de hele familie waterspelletjes doen. 

De afgelopen jaren is het altijd een soort vast recept: mijn verjaardag wordt gevierd in het park waar ik vlakbij woon. Met een lunch vaak. Picknicken wordt afgewisseld met even naar de skatebaan gaan, over de dierenweide heen, spelletjes spelen. Gewoon relaxt en zo zie ik het graag. 

Hoewel ik het nog steeds merk dat ik verjaardagen leuk vind, merk ik wel dat de afgelopen jaren het wat veranderd is. Ik had nooit verwacht dat ik het zou zeggen, zo dol was ik op verjaardagen, maar vanaf mijn dertigste veranderde mijn enthousiasme. ik vond het altijd zo'n cliché dat mensen rond hun dertigste moeite kregen met hun verjaardag en toch gebeurde het mij ook. Onbewust in eerste instantie. Ik merkte dat ik geen zin had om mijn verjaardag te vieren. Nu vier ik het nog steeds, maar elk jaar merk ik wel dat het anders is als voorheen. 

Waar het voor mij mee te maken heeft, is dat teleurgesteld ben over waar ik nu in het leven sta. Als kind had ik onbewust een beeld van hoe mijn leven eruit zou zien als ik dertig was. Nou ja, niet per se dertig, maar volwassen en als kind had ik zo'n gevoel dat dat ronde de dertig zou zijn. Daar is niks van terecht gekomen! Dat was rond die leeftijd dus een teleurstelling en dus vierde ik toch wat minder graag mijn verjaardag. 

Inmiddels heb ik dat wel achter mij gelaten. Al is het een jaarlijks moment waarop ik stil sta bij wat ik heb bereikt en nog wil. Voor allebei geldt: heel veel! Dit jaar was mijn verjaardag extra lastig, omdat ik in mijn depressie zit en het echt niet zo goed gaat, maar ook vanwege corona. Ik besloot vrij snel vanwege corona geen verjaardag te vieren. Op de dag zelf wou ik echt gewoon weer even ouderwets genieten. Zoals ik als kind deed. Voor mijn gevoel was het tijd om helemaal over de top te gaan. 

Dus werd ik wakker en zette ik een verjaardagsplaylist aan op Spotify. Ik heb flink staan dansen in mijn kamer. Mijn moeder verraste mij 's ochtends aan de deur met een kaart en bos bloemen. Ben vervolgens een tompouce gaan eten en gaan lunchen bij Vito's met goed gezelschap. 's Avonds heb ik bij mijn moeder en stiefvader gegeten met taart toe. Ik voelde me echt jarig! Aan het einde van de dag besloot ik dat ik elk jaar weer zo wil genieten van mijn verjaardag. En elke dag! 

Op naar weer een nieuw levensjaar.