Veranderen, hoe doe je dat?

Veranderen is iets wat ik, en ik denk veel van jullie, lastig vind. Daarin zijn sommige dingen makkelijker om te veranderen dan andere dingen. Als ik bedenk dat ik een andere kledingstijl wil, is het vrij makkelijk om naar de winkel te gaan. Dan koop ik kleding in die andere stijl. Voilà, ik heb iets veranderd! Andere veranderingen zijn een stuk lastiger om te maken. Dat merk ik momenteel en is een hot topic tijdens mijn therapie. 

Hoe het in mijn leven momenteel gaat, is zo: ik bedenk, bijvoorbeeld, dat ik weer wil gaan sporten. Op maandag trek ik mijn hardloopschoenen aan en ga ervoor. Een dagje ertussen laten en dan woensdag weer. Vrijdag er nog bij en week 1 zit er op. In week twee gaat het grotendeels hetzelfde. Behalve dat ik op vrijdag hardlopen niet zo handig vind. Dan heb ik mijn vrijwilligerswerk en is het 's avonds vaak ook druk. Dan maar op zaterdag lopen. De week daarop bedenk ik weer dat ik op zaterdag ga lopen, maar doe het niet. Ja, ik bedenk dan dat zaterdag deze week niet lukt, maar ik ga op zondag. Niet dus. Maar goed, nog steeds twee keer gelopen, dus niks aan de hand. De week daarop loop ik weer een dag minder. Als ik niet alert ben, gaat dat zo door. Tot ik niet meer loop en overnieuw kan beginnen. Gelukkig herken ik het nu meestal en begin ik dan op maandag weer volle moed. Zoals vandaag. 

Ik heb nu het voorbeeld genomen van hardlopen, maar er zijn zoveel voorbeelden te geven. Tijdens mijn eetstoornis nam ik mij ongeveer elke maandag voor om gezond te gaan eten. Om niet meer eetbuien te hebben. Alleen op maandag constateerde ik dan dat ik nog heel veel eetbui-eten had. Zonde om dat weg te moeten gooien. Dus dan besloot ik dat nog maar op te eten. Ja, en dan was ik inmiddels halverwege de week. Dat is zo'n raar moment om te beginnen. Dan begin ik maandag wel. 

Ik denk dat je inmiddels snapt hoe het bij mij werkt. Of niet werkt. Net hoe je er tegenaan kijkt. Ik heb altijd geweten dat ik een emotionele eter ben. Vaak ging dat gepaard met boos zijn op mezelf. Waarom stopte ik dat toch weer in mijn mond? Was ik dan zo zwak? Waarom kon ik het niet volhouden? Was ik niet sterk genoeg? Had ik te weinig discipline? Gelukkig heb ik geleerd dat een eetstoornis veel meer omvat dan 'slecht' emotie eten. Er zit veel meer achter dan 'alleen' mijn emoties weg willen eten. Dat heb ik moeten leren om dat te kunnen veranderen. Kritisch kijken naar welke functies mijn eetstoornis heeft. Pas dan kan ik het veranderen. 

Waar ik momenteel tegenaan loop is dat ik het gevoel heb mijn leven niet op orde te hebben. Mijn huis ziet er lang niet uit zoals ik zou willen. Het huishouden doen is bij mij problematisch. Ondanks alle voornemen elke maandag. Ik vind het lastig om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn leven. De regie in handen te nemen. Goed voor mezelf te zorgen op het gebied van gezondheid. Zoals mijn therapeut zei: ik moet volwassen worden. Maar ja, hoe doe ik dat? Ik heb geen idee. Kijken naar wat ik hierboven heb geschreven is de eerste stap ontdekken waarom ik niet volwassen wil worden. Wat mij daarin tegenhoudt. Pas dan kan ik het gaan veranderen. 

Ik vind het daarnaast lastig om te zien hoe ik het kan veranderen. Ik heb heel lang nooit mijn gevoelens besproken. Als iemand vraagt hoe het gaat, zeg ik: ja, goed. Ook al voel ik me enorm verrot van binnen. Om dat te veranderen, is echter helder: stap voor stap emoties delen met mensen bij wie het veilig voelt. Dat ben ik gaan doen en dat gaat inmiddels een stuk beter. Maar ik vraag me serieus af welke stappen ik zou moeten zetten om 'volwassen' te worden? 

Ik hoop dat ik er met therapie achter ga komen wat mijn obstakel daarin is. Wat houd mij tegen? Mogelijk wordt het dan vanzelf duidelijk welke stappen ik moet gaan zetten. Tot die tijd doe ik mijn best. Om het huis op orde te houden, om mijn gezondheid stabiel te houden, om te bewegen. Misschien houdt dat voor nu in dat ik elke maandag begin met goede voornemens. Op een dag moet het goed gaan. Ik heb tenslotte al zoveel meer voor elkaar gekregen.