Waar is de tijd gebleven?

Onlangs was ik naar museum de Fundatie in Zwolle. Er was een tentoonstelling waarbij Sticks zijn nieuwe muziek presenteerde. Het waren mooie teksten die ingingen tegen de maatschappij zoals hij nu is. Een zin is mij heel erg bijgebleven en deelde ik ook bij mijn foto op insta: verdrinken in het alledaagse. 

Dat is hoe ik mij nu voel. Sowieso de afgelopen tijd, maar vandaag helemaal. Vandaag is zo'n dag dat ik begin vol met plannen en dan nu terugkijk op de dag en er maar weinig van heb waargemaakt. Het idee was om hard aan de slag te gaan voor school (ik studeer de PABO) en in huis. Ik begon goed: had mijn woonkamer opgeruimd en een hoofdstuk van een opdracht afgerond. Ik wou verder gaan voor school, maar kon het juiste boek niet vinden. Probeerde niet meteen op te geven en bedacht dat ik met een ander vak bezig zou gaan, maar ook daar kon ik de juiste spullen niet voor vinden. Keuze: nog een ander vak kiezen of naar de winkel en zorgen dat ik wel met dat vak verder kon. Het werd het laatste. Moest nog boodschappen doen, dus kon ik dat gelijk doen. En toch...alle vastberadenheid van vanmorgen was weg. 

Ik had ineens het gevoel achter de feiten aan te lopen. Zou nog even bezig gaan met dat vak, maar uiteindelijk was het veel later klaar dan ik gepland had. Moest ik nog lunchen. Keek ik weer op de klok: waar is de tijd gebleven? Ineens was de dag voorbij en was ik ontevreden over wat ik gedaan had. Er lagen nog allemaal klussen die ik moest doen (was ophangen, blog schrijven, schooldingen, dierenarts bellen, etc). Het voelde alsof ik inderdaad aan het verdrinken was in het alledaagse. 

Iets wat bekend is, waar ik hulp voor heb gezocht, maar ja, iets met wachtlijsten. Toen ik mij vandaag zo wanhopig voelde, heb ik even gekeken wat de wachtlijst is: een half jaar! Het voelt als lang om mezelf nog staande te houden, terwijl ik ook het gevoel heb dat er dingen niet goed gaan. Hiernaar kijken hielp dus niet. 

Dus ja, vandaag voelt als een zwarte dag. Ik ben vol goede moed uit bed gestapt, maar stap er gefrustreerd, verdrietig, machteloos weer in. Wel om er morgen weer vol goede moed uit te stappen!