Ik stap uit bed

Ik stap uit bed; de naam voor mijn Insta en mijn blogpagina. Ik heb deze naam niet zomaar gekozen. Het gaat over uit mijn eetstoornis stappen: Binge Eating Disorder, ofwel BED. Het gaat ook over letterlijk mijn bed uit komen en mijn eigen leven in handen nemen. Toen ik deze naam verzon, kon ik nog niet weten dat hij wel heel belangrijk zou worden. 

Want juist uit bed komen, is momenteel erg moeilijk. Ook als ik dit schrijf, lig ik nog in bed. Was vroeg wakker, voor achten al, maar al die tijd lig ik al in gevecht met mezelf om uit bed te gaan. Nog even een serie kijken. En als dan de serie bijna klaar is, komt er een soort paniek in mij op. Shit, dan moet ik zo uit bed. En dan nog een serie kijken. En weer shit denken. 

Ik had net besloten om mijn bed uit te gaan, toen ik bedacht dat ik deze blog wou schrijven. Dus ben ik maar blijven liggen. Ik ken mezelf niet op deze manier. Ik heb eerder last gehad van een depressie en zat toen diep, maar ik kwam altijd uit bed. Nu voelt het niet veilig buiten mijn bed. Als ik uit bed stap moet ik van alles voor mijn gevoel. In bed hoef ik niks. 

En qua eetstoornis? Het trekt zeker aan me. Ik maak zeker geen gezonde keuzes. Neig naar eetbuiten. Ik vind dat verdomde lastig en heel eng. Ik wil niet terugvallen, maar het is moeilijk. Ik heb zulke heftige emoties momenteel, of dat nou angst, verdriet, boosheid of wat dan ook is, en die at ik altijd weg. Nu probeer ik ze te verdragen en te delen, maar soms wou ik dat ze gewoon even weg waren. Even niks voelen. 

Afgelopen week was mijn moeder jarig en ging ik daar eten. We aten sushi en daarna nog taart. Ik zal heel vol. Ik heb er niet om gegeten, maar het gebeurde wel. Ik weet dat ik die avond thuis kwam en dacht: he, fijn. Ik voel even niks. Alleen de pijn in mijn buik, maar die was een welkome afwisseling van de emotionele pijn. 

En nu komt dat moment dat ik zo'n beetje klaar ben met mijn blog. Ik heb de afspraak met mezelf gemaakt om er dan uit te gaan. Een traan loopt over mijn wang en ik voel druk op mijn borst. Alsof ik heel zenuwachtig ben. Toch ga ik het doen, omdat ik WEET dat het goed voor mij is en wie weet ga ik dat op een gegeven moment ook VOELEN. Tot dan? Fake it, until you make it!