De functie(s) van een eetstoornis

Een week geleden schreef ik een hele blog over de functies van een eetstoornis. Nu kom ik terug op mijn blog en zie ik dat er geen tekst meer staat. Geen idee wat er gebeurd is, maar laat ik hem dan eens opnieuw schrijven. 

De titel is wat misleidend: want er is geen één functie van een eetstoornis. Wat voor mij een functie is, hoeft niet die van een ander te zijn. Bovendien veranderen functies ook met de tijd. Ik kan wel schrijven over wat de functies van mijn eetstoornis waren. Misschien haal je er wat uit. 

Ik struggle al lang met mijn gewicht, als kind al. In die tijd kwam de term emotie-eter op. Daar herkende ik mezelf in. Toen ik 24 was, kwam ik in een depressie terecht en zocht ik hulp. Dat wordt ook gericht op omgaan met gevoelens. Dat ging beter, maar er veranderde niks in mijn eten. Daardoor ging ik vermoeden dat er meer was. 

Uiteindelijk kwam ik via een tip van mijn stiefmoeder terecht bij Human Concern. Een instelling die hulpverlening biedt op het gebied van eetstoornissen. Ik ging op hun site lezen over de binge eating disorder en het leek wel of het over mij geschreven was. Toen wist ik dat ik een eetstoornis had en het probleem groter was dan alleen emotie-eten. Het vermijden van mijn emoties was zeker een functie van mijn eetstoornis, maar er waren meer functies. 

Waar ik tijdens therapie achter kwam, was dat een andere functie van mijn eetstoornis was dat ik een daginvulling had. Ik ben gepest op de basisschool, thuis was het roerig en daardoor had ik weinig vrienden tijdens mijn basisschooltijd, maar ook op de middelbare. Ik had dus behalve school veel tijd over en het eten gaf daar invulling aan. Eten had ik ook gekoppeld aan gezelligheid. Op een verjaardag, met kerst, een zaterdagavond met vrienden: altijd is er eten en drinken. Eten en gezelligheid hoort bij elkaar, dus als ik behoefte had aan gezelligheid ging ik eten. 

Een andere functie is dat door te eten ik dik blijf en door dik te blijven, wordt er niet zoveel van mij verwacht. Op die manier kon ik een beetje 'freewheelen' door het leven zonder echt veel (enge) dingen te hoeven doen. Plus dat de mannen op afstand bleven en na wat vervelende ervaringen was dat ook een positieve bijkomstigheid. 

Onzekerheid wegdrukken is ook een functie van mijn eetstoornis. Met name in sociale situaties voel ik mij onzeker en met een hapje in mijn hand, voel ik dat minder. Misschien omdat ik bezig ben, of omdat ik dan toch dat gevoel weg eet, ik weet het niet, maar het werkt zo. 

Eetbuien houden was voor mijn gevoel ook een soort zelfbeschadiging. Ik weet dat er anderen zijn die in hun lijf snijden om hun emotionele pijn niet te voelen. Dat is wat ik deed met eten. Zoveel eten dat je echt verschrikkelijke buikpijn hebt en zodra de buikpijn dan maar wat afzakt, weer gaan eten, zodat de buikpijn blijft. 

Een groot gedeelte van mijn eetstoornis woonde ik bij mijn moeder thuis. Tijdens mijn behandeling merkte ik dat ik soms niet per se een eetbui had vanwege een functie. Beetje rare zin, maar weet niet hoe ik hem anders moet schrijven. Wat ik bedoel is dat ik mijn eetstoornis geheim wou houden (nu weet ik wel dat het nooit echt gelukt is, maar op dat moment geloofde ik daar echt in). Dat betekende dus dat ik stiekem mijn eetbui-eten moest halen. Liefst als mijn moeder niet thuis was. Soms was mijn moeder dan niet thuis en haalde ik eetbui-eten, terwijl ik eigenlijk helemaal geen eetbui wou hebben, maar ja je kan het beter wel in huis hebben, want stel je voor... Als ik het dan in huis had, bleef ik er niet van af, want dat was zonde van het eten. Dus dan ging ik eigenlijk een eetbui houden, omdat het kon. 

Ik ben vast nog wat functies vergeten. Veel functies zijn nu niet meer van toepassing. Ik denk wel dat ze altijd een valkuil van mij zullen blijven. Soms voel ik mij nog steeds onzeker in sociale situaties en dan kan ik het nog steeds heel fijn vinden om te gaan eten. Het is wel anders: ik zet het of bewust in of ik herken het sneller en kan er dan wat anders tegenover zetten. 

Mijn overtuiging is dat je niet van je eetstoornis af gaat komen als je niet weet wat de functie van je eetstoornis is. De eetstoornis levert je wat op en als je weet wat dat is, kan je er aan werken om het los te laten. Hoe moeilijk ook!