Cursus 'Omgaan met teleurstellingen'

Misschien moet ik deze toch eens gaan volgen: de cursus 'Omgaan met teleurstellingen'. Ik ben er niet goed in, namelijk. Ik hou er van, en ik ga er even van uit dat ieder mens dat heeft, als alles gaat zoals ik het bedacht heb. Alleen gaat dat heel vaak niet zo. Zeker met mijn lichamelijke en psychische klachten merk ik dat ik vaak moet schakelen. Vandaag is zo'n dag. 

Gisteren heb ik een heerlijke dag gehad. Ik ben wezen wandelen, lunchen op een bankje in het park, 's avonds op mijn balkon in de avondzon aan het haken. Ja, ik heb last van mijn darmen gehad. En toch, heb ik heerlijk genoten. Aan het einde van de dag voelde ik me energiek. Had ik zin in de nieuwe week. Vanmorgen stap ik uit bed en kan ik alleen maar denken: ik heb nergens zin in. Ik ben moe. Ondanks dat ben ik gaan hardlopen, omdat ik weet dat dit soms helpt om toch energie te krijgen. Niet dus. Ik zit op de bank, lusteloos naar mijn laptop te staren. Me af te vragen waarom ik me zo moe voel. Ik begrijp het niet. En met al deze vragen frustreer ik mezelf. Die zijn niet helpend, want ik word er alleen maar meer moe van. Toch wil ik mijn lichaam begrijpen. Weten hoe ik het kan helpen. Tegelijkertijd weet ik dat het niet zo werkt. En dat is teleurstellend voor mij. 

Ik ben uiteindelijk een paar uurtjes naar bed gegaan. Daarna heb ik een afspraak en eigenlijk is dat heel goed. Als ik die niet zou hebben, zou ik in bed zijn blijven liggen, maar nu moest ik er uit. Dat ging met veel tegenzin, maar nu een paar uurtjes verder voelt het goed. Ik ben wat minder moe en heb een gezellige middag gehad. 

Laatst zei iemand tegen mij: jij wilt wel graag weten van het hoe en waarom. Nu ik er zo over nadenk, denk ik: dat klopt! Ik hou graag controle. Wil graag het gevoel hebben dat ik zaken zelf in de hand heb. Daarvoor moet ik de hoe en waarom begrijpen. Toch hoop ik dat ik dit los kan gaan laten in de toekomst. Zeker met de ziekten die ik heb, kan ik niet alles onder controle houden. Ik heb dat met mijn diabetes al grotendeels afgeleerd. Dat is iets wat de diabetesrevalidatie bij Beatrixoord in Haren mij geleerd heeft. Ik hoop dat ik dit verder door kan trekken naar de rest van mij als persoon. Dat zal in de toekomst een hoop teleurstellingen voorkomen, denk ik!

Die behoefte aan controle is iets wat ik van vroeger heb overgehouden. Veel in mijn omgeving was onveilig. Door zoveel mogelijk controle te houden, heb ik het gevoel veiligheid te creëren. Dat heeft mij door ontzettend veel lastige en moeilijke en zware momenten in het leven heen geholpen. Ondanks dat ik nu weet dat het schijnveiligheid is. Ik heb al ontzettend veel stappen gezet en ik ben nog steeds bezig met het loslaten van deze schijnveiligheid. Stap voor stap ga ik er komen, dat zeg ik je!